Hedydd reflects on her time with NYOW 2015 / Hedydd yn crynhoi ei hamser gyda CGIC 2015

I can’t believe NYOW 2015 has come and gone!  I have to admit, when I first heard what the repertoire was I was a bit sceptical but I have fallen in love with The Rite of Spring. I can’t believe a youth orchestra has played one of the most influential works of the 20^th century. 

Last year the repertoire was challenging due to the fact that it was very physically demanding, especially for the strings. This year the music was mentally challenging due to the constantly changing time signature and various other challenges. Nobody could afford to ‘switch off’. Everybody had to be on the ball.  My favourite ‘bits’ in the Rite were the (if I do say so myself) gorgeous viola solos!

Paul Daniel was fantastic to work with. He was engaging and had some bizarre analogies for the sounds he wanted from us – somehow those analogies worked! 

I probably should say that my favourite part of the residency is playing the viola [insert viola joke here], but the best aspect of the course is the social side.   It was great to catch up with old friends and making some new ones too. Although we don’t see each other very often, we are thick as thieves on the course. I’m always surprised that we have things to talk about after 2 weeks of each other’s company.

I would like to thank everybody on the Nash for making this course so enjoyable. I’m so sad that my time with NYOW is nearly coming to an end.

Dydw i methu credu bod CGIC 2015 wedi gorffen yn barod! Mae’n rhaid i mi gyfadde’, roeddwn i dipyn bach yn siomedig pan wnes i ddarganfod beth roeddwn ni’n chwarae ar y cwrs.  Ond pan wnes i ddod yn fwy cyfarwydd â’r Rite of Spring roeddwn i’n dwli’r darn.  Dydw i methu credu bod cerddorfa ieuenctid wedi chwarae un o’r darnau mwyaf dylanwadol yr ugeinfed ganrif.

Blwyddyn ddiwethaf roedd y gerddoriaeth yn anodd oherwydd yr oedd yn heriol yn gorffol, yn enwedig i’r llinynnau. Blwyddyn yma roedd y gerddoriaeth yn heriol yn feddyliol oherwydd y newid arwydd amser a.y.y.b.  Doedd neb yn gallu fforddio ymlacio. Roedd rhaid i bawb canolbwyntio.  Fy hoff ‘bits’ yn y Rite oedd (dydw i ddim yn rhagfarnllyd - honest!)  yr unawdau hyfryd y fiolas!

Roedd gweithio gyda Paul Daniel yn ardderchog. Roedd e’n llawn egni ac er roedd e’n defnyddio cyfatebiaethau od tu hwnt i gael y sŵn cywir oddi wrthon ni, roedden nhw’n gweithio.

Dylwn i ddweud fy hoff agwedd o’r cwrs i’w chwarae’r fiola, ond i mi mae’r cymdeithasu yn ennill. Ar ôl blwyddyn hir, roeddwn i’n joio dal fyny efo hen ffrindiau a hefyd creu ffrindiau newydd.   Er dydyn ni ddim yn gweld ein gilydd yn aml rydyn ni yn agos tu hwnt. Dwi wastad yn synnu rydyn ni efo pethau i siarad amdano ar ôl treulio pythefnos efo’n gilydd.

Hoffwn i ddiolch pawb ar y Nash am wneud y cwrs yn un bleserus. Rydw i’n drist iawn does dim llawer o amser ar ôl efo fi gyda’r Nash.